W samym sercu Wielkopolski, niedaleko wsi Oleszno, skrywa się miejsce owiane tajemnicą i legendą. To tam, w lesie Borek Oleski, spoczywa ogromny głaz – świadek historii, którą opowiadano przez pokolenia. Miejscowi nazywają go „Diabelskim Kamieniem”. Jego powierzchnia jest spękana, a wymiary imponujące – 4,3 metra długości i 3,4 metra szerokości. Ale to nie zwykły głaz, lecz pamięć o karczmie, która zniknęła w sposób niezwykły.
Karczma pełna życia… i kłopotów
Dawno temu, w tym samym miejscu stała przydrożna karczma, pełna życia, śmiechu i muzyki. Podczas zabaw w podkoziołka biesiadnicy nie dbali o upływający czas, aż ich hulanka przeciągnęła się na Środę Popielcową – dzień święty, kiedy radość i hałas były uważane za profanację.
Inna wersja legendy mówi, że podczas jednej z zabaw wybuchła bójka, a jeden z gości został tragicznie ranny. Mimo dramatycznych wydarzeń, zabawa trwała dalej, aż w lesie pojawił się tajemniczy mężczyzna w czarnym płaszczu. Ostrzegł biesiadników przed ich lekkomyślnością i nieposłuszeństwem wobec zasad, ale nikt nie zważał na jego słowa.
Zaklęcie i przemiana
Według legendy, w akcie gniewu i sprawiedliwości, tajemniczy przybysz rzucił zaklęcie. W mgnieniu oka karczma, jej goście i hałaśliwe zabawy zamieniły się w twardy, nieprzenikniony kamień. Tak narodził się „Diabelski Kamień”, który do dziś stoi w lesie jako przestroga i symbol dawnych czasów.
Duchy przeszłości w lesie Borek Oleski
Niektórzy twierdzą, że w bezksiężycowe noce można usłyszeć odgłosy dawnej zabawy – śmiech, stukot kufli, a czasem nawet szept ostrzegającego mężczyzny. Choć kamień jest nieruchomy, jego legenda wciąż żyje wśród mieszkańców Oleszna i wędrowców, którzy szukają śladów historii.
Jak odwiedzić miejsce legendy
„Diabelski Kamień” znajduje się na południe od wsi Oleszno, po południowej stronie linii kolejowej z Wągrowca do Bydgoszczy. To miejsce idealne dla miłośników historii, legend i spacerów wśród natury. Z każdym krokiem wśród drzew Borek Oleski, można poczuć, że czasem przeszłość nie odchodzi – pozostaje w kamieniach, drzewach i opowieściach, które wciąż brzmią w lesie.
Autor postu
